Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Η ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

Περπατώ στους δρόμους της γειτονιάς μου και θαυμάζω. Φαρδιοί δρόμοι, πολυτελή διαμερίσματα, πολυκατοικίες με μεγάλα μπαλκόνια, με πυλωτή, με γκαζόν και με υπόγειο πάρκιν, δύο αυτοκίνητα ανά οικογένεια, κάποια από αυτά ακριβά, μάρκας Mercedes ή BMW, και γενικά καινούρια και σε καλή κατάσταση, άνθρωποι καλοντυμένοι, περιποιημένοι, καλοχτενισμένοι, προσεγμένοι, που φροντίζουν τον εαυτό τους - και δίπλα τους, βουνά σκουπίδια.

Και απορώ: γιατί τα βγάζουν αφού βλέπουν την κατάσταση; Τους ενοχλούν οι δυο σακούλες σκουπιδιών, καλά κλεισμένες, που θα τις έχουν στο τεράστιο πίσω μπαλκόνι τους και δεν θα τις βλέπουν καν, και δεν τους ενοχλούν οι όγκοι από σακούλες στο πεζοδρόμιο, σκισμένες από γάτες και σκύλους, ανοιγμένες, με το περιεχόμενο να ξεχύνεται παντού τριγύρω; Τους ενοχλεί η μυρωδιά που ίσως να παρεισφρήσει από το παράθυρο τις κουζίνας τους (και που αν κλείσουν καλά τη σακούλα και βάλουν και δεύτερη, όπως έκανα εγώ, δεν θα γίνει καθόλου αισθητή) και δεν τους ενοχλεί η πνιγηρή αποφορά αποσύνθεσης στο δρόμο;

Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που τα πέταξαν, αυτοί δεν περνούν καθημερινά από εκεί; Τα δικά τους παιδιά δεν πατάνε στα αποκρουστικά αυτά υγρά για να πάνε στο σχολείο; Τα ακριβά τους μοκασίνια δεν λεκιάζονται καθώς κατευθύνονται προς τον σταθμό του τραίνου ή προς το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς;

Μάλλον κάτι δεν έχω καταλάβει καλά.

Ίσως δεν περπατούν καθόλου στο δρόμο. Ίσως χώνουν άρον-άρον τα βλαστάρια τους από την είσοδο της οικοδομής κατευθείαν στο σχολικό, το οποίο θα τα μεταφέρει στο άσυλο ακριβών και περιποιημένων ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων. Ίσως κατεβαίνουν με το ασανσέρ κατευθείαν στο υπόγειο πάρκιν και βγαίνουν με το αυτοκίνητο, κατευθυνόμενοι προς άλλες γειτονιές, όπου ναι μεν τα σκουπίδια είναι τα ίδια και χειρότερα, αλλά τουλάχιστον εκεί μπορούν να νιώσουν ότι "δεν φταίνε αυτοί".

Ίσως πάλι απλά δεν έχουν καμία αίσθηση ευθύνης απέναντι σε οτιδήποτε δεν είναι αποκλειστικά δικό τους αλλά το μοιράζονται με άλλους, ακόμη κι αν αυτό το κάτι το χρησιμοποιούν καθημερινά και παίζει καίριο ρόλο στη ζωή τους, στην υγεία τους, στην αισθητική τους.

Ναι, μάλλον έχω σχηματίσει τελείως λάθος ιδέα για το ανθρώπινο είδος.

Υ.Γ. Με το που άδειασαν οι πρώτοι κάδοι, την Παρασκευή, θαρρείς και καραδοκούσαν στη γωνία: δεν πέρασαν δυο ώρες και ήταν πάλι ξέχειλοι - με τα σκουπίδια "δεύτερης γραμμής", εκείνων που τα κρατούσαν στα μπαλκόνια τους με νύχια και με δόντια.

Εγώ τα δικά μου δεν τα κατέβασα ακόμη. Περιμένω να φύγει και το δεύτερο κλιμάκιο, να σκουπιστούν και τα λείψανα από τους δρόμους και τα πεζοδρόμια, και μετά θα τα βγάλω.

Κάθονται ήσυχα τα έρμα, μέσα στις σακούλες τους.

9 σχόλια:

Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε...

Άσε, σήμερα μετά από τόσες μέρες κατέβασα καμιά δεπενταριά κιλά σκουπίδια κάτω...

Πάντως, εγώ γνώρισα κι άλλους που δνε τα κατεβάζουν και μου φαίνεται ότι οι σωροί μετά τις πρώτες 2-3 μέρες έμεναν σταθεροί σε όγκο. Στην αρχή γίνεται η ζημιά.

Αόρατη Μελάνη είπε...

Εγώ δεν τα κατέβασα ακόμη. Περιμένω να σκουπίσουν και την υπερχείλιση, και μετά θα τα βγάλω.

Σε εμάς δεν έμειναν σταθεροί οι σωροί, αυξάνονταν (αν και ο ρυθμός αύξησης μειώθηκε νομίζω από μια στιγμή και μετά).

Γενικώς, με εκείνον τον πρώτο τύπο που πέταξε στη σακούλα του πάνω στον ήδη γεμάτο κάδο, νομίζω ότι απέχω παρασάγγας από εξελικτική άποψη.

Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε...

Είναι ο ίδιος που αφήνει τις γόπες του στην άμμο.

αθεόφοβος είπε...

Ο δημόσιος χώρος για την πλειονότητα των Ελλήνων είναι κάτι που δεν τους αφορά και γι΄αυτό βλέπει κανείς αυτό το τραγικό θέαμα με τα σκουπίδια ή το άλλο με τον οδηγό που ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου του για να αδειάσει το τασάκι με τα αποτσίγαρα!

Αόρατη Μελάνη είπε...

Δεν είναι μόνον αυτό. Είναι και που τις λαδιές τις κάνουν πάντα οι "άλλοι".

Θυμάμαι μια εξαιρετική παράσταση με το Θανάση Παπαγεωργίου, πριν μια 25ετία στη Θεσσαλονίκη. Στο μέσον της σκηνής ένα βουνό από σακούλες σκουπιδιών, δίπλα σε έναν κάδο. Ο Παπαγεωργίου με δυο μαύρες σακούλες στο χέρι, πλησιάζει, κουνάει επιτιμητικά το κεφάλι, λέει "Α τους μαλάκες, όπου βρούνε τα πετάνε!" και αμέσως μετά πετάει και τα δικά του από πάνω και φεύγει.

Ακόμη γελάω, αν και δεν είναι για γέλια.

Heliotypon είπε...

Προφίλ νεοέλληνα:
1. Εγώ θα βγάλω το φίδι απ' την τρύπα; 'Ολοι έτσι κάνουν!
2. Εντάξει μωρέ και τι έγινε;
3. 'Ελα ρε μαλάκα τώρα...!
4. "Παιδάκι μου, εσύ να φυλάγεσαι κι άσε τους άλλους να...." (εδώ βάζεις ότιδήποτε...).
5. Τη δουλειά μας να κάνουμε...

Δεν συνεχίζω...

Ανώνυμος είπε...

Τς, τς, τς...
Δεν έχετε μικροβιολογικό μπάκγκράουντ και για αυτό τα λέτε αυτά.

Στις ερμητικά κλεισμένες σακούλες οι συνθήκες είναι αναερόβιες και αναπτύσσονται φονικά αναερόβια βακτήρια όπως το Clostridium tetani και το Clostridium botolinum. Όταν σας τσιμπήσουν αυτά τα βακτήρια μετά παθαίνετε σκορβούτο, μαγουλάδες και υπογλυκαιμία.

Για αυτό από εδώ και πέρα: ΜΗΝ χρησιμοποιείτε ποτέ σακούλες. Πετάτε κάθε σκουπίδι χωριστά, κατ' εύθειαν στο δρόμο, σε ηλιόλουστο περιβάλλον.

Γραμματεία Πρόνοιας και Αναβαθμισμένων μέτρων
για την προστασία των Πολιτών

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Αόρατη Μελάνη είπε...

Το προηγούμενο σχόλιο μεταφέρθηκε στο πτυελοδοχείο γιατί ήταν όλο κεφαλαία (και άρα φωνάζει, και δε γουστάρω να μου φωνάζουνε) και γιατί ήταν καταφανώς προκλητικό και κακοπροαίρετο και χωρίς διάθεση συζήτησης.