Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

ΕΙΣΑΙ ΑΝΕΡΓΟΣ; ΓΙΝΕ ΜΠΑΤΣΟΣ!

Προσφάτως ξέχασα την ταυτότητά μου σε κάποια δημόσια υπηρεσία, και ξέχασα ότι την ξέχασα, δηλαδή δεν μπορούσα να θυμηθώ πού την είχα αφήσει. Μετά από κάποιες μέρες χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ένας νεαρός αστυνομικός ο οποίος, περνώντας τυχαία από την εν λόγω υπηρεσία, είδε την ταυτότητά μου, ρώτησε αν με είχαν ειδοποιήσει, και όταν πήρε αρνητική απάντησε αποφάσισε να με ειδοποιήσει με δική του πρωτοβουλία, αν και δεν συμπεριλαμβανόταν στα καθήκοντά του αυτή η υποχρέωση. Βρήκε το τηλέφωνό μου από τον κατάλογο και με πήρε.

Εννοείται ότι τον ευχαρίστησα θερμά, και πιάσαμε λίγο την κουβέντα. Με πληροφόρησε ότι ήταν καινούριος στο επάγγελμα. Είχε σπουδάσει θεολογία, αλλά ως θεολόγος δεν έβρισκε δουλειά. Τον ρώτησα πώς του φαινόταν η δραματική αυτή αλλαγή καριέρας, και μου απάντησε απλά:
- Κοιτάξτε, τώρα έχω δουλειά.

Έκλεισα το τηλέφωνο γεμάτη σκέψεις. Πριν λίγες εβδομάδες ένας γνωστός μου, πάλι πάνω σε μια γενική κουβέντα, μου είπε ότι ο μικρός γιος του είχε γίνει "μπάτσος".
- Τι να κάνει; Δεν έβρισκε δουλειά - συμπλήρωσε, σαν να ντρεπόταν λίγο.
Και προχτές, μιλώντας με μια φίλη, με πληροφόρησε ότι ένας γνωστός της νέος είχε αποφασίσει να γίνει αστυνομικός για τον ίδιο λόγο: δεν έβρισκε άλλη δουλειά.

Όλα αυτά με έβαλαν σε σκέψεις - λίγο θολές είναι αλήθεια, αλλά ανησυχητικές. Υπάρχει ανεργία, άρα στρεφόμαστε σε όποια δουλειά βρούμε. Και ω του θαύματος, όλως τυχαίως, στην αστυνομία βρίσκουμε! Σε όλο το δημόσιο τομέα υποτίθεται ότι γίνονται περικοπές προσωπικού. Στην αστυνομία δηλαδή δεν γίνονται; Δεν έχουμε χρήματα να προσλάβουμε δασκάλους και γιατρούς, αλλά έχουμε για να προσλάβουμε αστυνομικούς; Και σε ένα σώμα όπου θα έπρεπε όλοι όσοι υπηρετούν να είναι επίλεκτοι, επιτρέπουμε να μπει κάθε πικραμένος που ψάχνει δουλειά, μόνο και μόνο επειδή δεν βρίσκει αλλού;

Είπαμε, θολές σκέψεις. Δεν τα πάω καλά εγώ με την πολιτική. Αλλά τρεις νέοι μπάτσοι μέσα σε ένα μήνα, σε μια περίοδο που όλοι χάνουν δουλειές και κανείς δεν βρίσκει, και μάλιστα στον δικό μου κύκλο που δεν είχα ξανακούσει ποτέ κάτι τέτοιο, είναι λίγο περίεργο. Δεν είναι;

5 σχόλια:

athinovio είπε...

Δεν είναι καινούριο το φαινόμενο. ΑΠό τα αρχαία χρόνια, τα όπλα ήταν μία "σίγουρη" καριέρα.

Ωστόσο, το τί είναι διατεθειμένος να κάνει κανείς για τα λεφτά, είναι θέμα βαθύτατα προσωπικό.

Αόρατη Μελάνη είπε...

Αυτό το τελευταίο το σκέφτομαι κι εγώ πολύ συχνά, και σε συνάρτηση με το συγκεκριμένο επάγγελμα.

Δηλαδή, αν είμαι άνεργος, δικαιολογείται κάθε μου επιλογή προκειμένου να βγάλω χρήματα; Μπορώ να γίνω κλέφτης, απατεώνας, τραμπούκος, πληρωμένος δολοφόνος;

Το θέμα είναι ότι το επάγγελμα του μπάτσου και του στρατιώτη (δηλαδή τα θεσμοθετημένα επαγγέλματα άσκησης βίας) είναι κοινωνικά καταξιωμένα και οι νέοι αισθάνονται ότι είναι "καλοί άνθρωποι" και "χρήσιμοι κοινωνικά" και λύνουν και το οικονομικό τους πρόβλημα.

Dyer είπε...

«Δεν έχουμε χρήματα να προσλάβουμε δασκάλους και γιατρούς, αλλά έχουμε για να προσλάβουμε αστυνομικούς;»
Η εξουσία που αποφασίζει γνωρίζει καλύτερα από τι κινδυνεύει.
Λεφτά υπάρχουν, για υγεία και παιδεία γι’ αυτούς και τα βλαστάρια τους, από το πόπολο ποιος θα τους σώσει;
Γι αυτό προσλαμβάνει γενίτσαρους! (λίγο βαρύς και ισοπεδωτικός ο χαρακτηρισμός, αλλά αυτό είναι το σκεπτικό της εξουσίας).
Αν και σε γνωρίζω καιρό τώρα Αόρατη Μελάνη από τους Άθεους, μόλις τώρα ανακάλυψα το blog σου!
Να είσαι καλά.

Heliotypon είπε...

Μα οι μπάτσοι δεν κάνουν δουλειά μπάτσου, δηλαδή αστυνομικού-φύλακα της δημόσιας ασφάλειας. Πέραν από την κουτσουρεμένη εκπαίδευση που έχουν (ο κάθε πιστολέρο κακοποιός ρίχνει καλλίτερα απ' αυτούς!) έχουν καθήκοντα να μεταφέρουν χαρτιά, να "φυλλάνε" επωνύμους δημοσιογράφους, τηλεπερσόνες, κροίσους, βουλευτές, υπουργούς, να κάνουν θελήματα σε γραφεία "επισήμων" και άλλα. Πού να φτάσουν! όσους και να πορσλάβουν πάλι λίγοι θα είναι!

Robopsychologist είπε...

Τουλάχιστον ξέρουμε ποιές είναι οι προτεραιότητες...